وسعت سواحل ایران با احتساب سواحل جزایر بزرگ ایرانی در خلیج فارس و دریای عمان بالغ بر 4 هزار گیلومتر است که منابع پر باری را در خود جای داده است که در بعضی از موارد در دنیا بی نظیر است. با پیشینه ای که آثار آن را در سواحل شرقی آفریقا می توان یافت.

گلاف ها، صیادان مروارید، صید خاویار و صنایع مختلف دریایی حکایت از توجه نسل های گذشته به مواهب دریا است.

زمانی که غواصان ایرانی در اعماق خلیج فارس به دنبال صید بودند. کسی در دنیا عمق دریاها را نمی شناخت و زمانی که حکومت های ایرانی با کمک صنعت گران خود بر دو سوی خلیج فارس و دریای عمان تا بابل المندق حکومت می کردند. رودخانه ها مرزهای سایر کشورها را تعیین می کردند.

اما امروزه با رشد فناوری و افزایش قدرت بهره بردای از دریاها و داشتن سواحلی بیش از مجموع کشورهای یونان، ایتالیا، لیبریا، قبرس، مالت، هلند و پرتغال که بخش اعظم اقتصادشان را فعالیت دریایی تشکیل می دهد. مجبوریم وارد کننده تجهیزات و شناورهای دریایی باشیم.

امروزه بسیار شنیده می شود که گردش گری، معدن، صنایع دستی و ده ها فعالیت از این دست را از مناسب ترین جایگزین ها برای نفت تلقی می کنند. اما واقعیت اینست که اگر قرار باشد روزی از اقتصاد نفتی دل بکنیم، اقتصاد دریا از ظرفیت های بسیار مهمی است که می تواند خلاء آن را پر کند.

متاسفانه پراکندگی متولیان دریایی در کشور و تشدد آراء از یک سو و عدم درک برنامه ریزان و سیاستگذاران اقتصاد کشور از توانمندی ها و ظرفیت های دریا، کشور ما را از بهره برداری، توسعه و پیشرفت در فعالیت های دریایی بازداشته است.