رییس جمهور چین، شی جین پینگ از زمان رسیدن به قدرت در سال 2012 با همتای روس خود، ولادیمیر پوتین، بیش از 20 بار دیدار کرده است. اما علیرغم بازدید های مکرر و تغییر های بزرگ در چشم انداز ژئوپلیتیک دو کشور همکاری های اقتصادی گسترده تر و عمیق تر بین دو کشور تا حدود زیادی شکست خورده است. با این حال علیرغم برابر نبودن دو کشور در زمینه اقتصادی دست دادن ها و دیدارها بین سران دو کشور در اجلاس گروه بیست در آلمان ادامه خواهد داشت.
یان بِرِمِر (Ian Bremmer) رئیس گروه اوراسیا در این مورد می گوید:" چین روز به روز بزرگتر و قدرتمندتر می شود. با وجود قدرت سیاسی پوتین، روسیه کشوری ضعیف به حساب می آید."
امیدواری ها در مورد نزدیکی روابط اقتصادی بین مسکو و پکن تا سال 2014 ادامه داشت اما زمانی که روسیه با تحریم های غرب به دلیل دخالت خود در درگیری های اوکراین، تحت تاثیر قرار گرفت این امیدواری ها از میان رفت.
روسیه، که با محدودیت دسترسی به منابع مالی کشورهای غرب، مواجه شد، به دلیل کاهش شدید قیمت نفت، به دنبال یک خط اقتصادی بود و این خط اقتصادی را در چین پیدا کرد. پس از سال ها مذاکره مسکو و پکن در سال 2014 یک قرارداد 30 ساله برای عرضه گاز طبیعی به بزرگترین بازار در حال ظهور جهان امضا شد.ارزش این قرارداد 400 میلیارد دلار تخمین زده شده است.
این قرارداد از هر جهت به نفع دو طرف بود. چین نیاز شدیدی به انرژی دارد و نمیخواهد بیش از پیش به واردات آن از منطقه خاورمیانه وابسته باشد. این در حالی است که مسیر واردات از خاورمیانه از منطقه پرتنش دریای چین جنوبی می گذرد. اما فراتر از این معامله ، مسکو تلاش کمی برای نشان دادن تلاش های خود در چین انجام داده است. گوستاو گرسل (Gustav Gressel) از اعضای شورای روابط خارجی اتحادیه اروپا در این مورد می گوید:" هیاهوی زیادی در مورد حضور روسیه در آسیا وجود داشت اما در عمل چیز زیادی حداقل آنطور که کرملین انتظار داشت در مورد آن دیده نشد."
با وجود سالها مذاکرات در مورد نیاز به تنوع بخشیدن به اقتصاد روسیه، نفت و گاز هنوز بیش از نیمی از کل صادرات این کشور و یک سوم درآمدهای دولت روسیه را تشکیل می دهد. بنابراین با توجه به کاهش قیمت نفت و وضع تحریم ها علیه روسیه، افزایش روابط اقتصادی با چین چندان سودی برای روس ها نداشت.
روسیه تقریبا دو سال رکود را از سال 2015 میلادی تحمل کرده اند ولی در حال حاضر شرایط در حال بهبود است و صندوق بین المللی پول انتظار دارد که در سه سال آینده رشد اقتصادی روسیه در حدود 1.5 درصد باشد. این مقایسه با رشد متوسط بیش از 3.5٪ بین سال های 2010 تا 2012 است. با این حال، تجارت بین روسیه و چین در سال های اخیر به میزان قابل توجهی کاهش یافته است و این رابطه ای یکطرفه است.
به غیر از اتحادیه اروپا مسکو بیشترین تجارت خارجی خود را با چین دارد. تجارت مرزی مسکو از 7.5 درصد در سال 2014 به 9.6 درصد رسیده است. با این همه روسیه در بین 10 شریک تجاری عمده چین قرار ندارد. این داستان در مورد سرمایه گذاری چینی ها در روسیه نیز صدق می کند.
اندرو کنینگهام (Andrew Kenningham) اقتصاددان ارشد بین الملل مرکز تحقیقات کپیتال اکونومیکس (Capital Economics) درمورد سرمایه گذاری های روسیه و چین می گوید:" روسیه چندان مقصد جذابی برای سرمایه گذاران چینی نیست. علت این امر خطرات، عدم شفافیت و مالکیت معنوی پائینی که در روسیه وجود دارد."
چین طرح "یک کمربند، یک جاده" را برای تغییر تجارت در آسیا و اروپا در نظر دارد. این کشور قصد دارد پول زیادی را برای ساختن راه آهن و بزرگراه در کشورهای شوروی سابق مانند قزاقستان و ازبکستان سرازیر کند که روسیه آنها را به عنوان حیاط خلوت خود می داند. در این طرح روسیه تا حد زیادی نادیده گرفته شده است.
گوستاو گرسل(Gustav Gressel) از اعضای شورای روابط خارجی اتحادیه اروپا می گوید:" برای شرکت های چینی، روسیه زمین بازی دشواری است، و درجه بالایی از سیاسی شدن مسائل اقتصادی و فساد (حتی با استانداردهای چینی) و مزیت رقابتی پایین روسیه از نظر حقوق و دستمزد و اتصال به بازار اروپا، باعث شده این کشور برای سرمایه گذاران چینی جذابیتی نداشته باشد.
گرسل در پایان به دیدار روئسای جمهور چین و روسیه در اجلاس گروه 20 اشاره کرد و در این باره می گوید:" با این حال برای پوتین، جلسه دیدار با پینگ بیشتر از هرچیزی یک ژست نمادین است که به مخاطبان داخلی خود نشان دهد که او هنوز هم یک بازیکن برتر در سیاست جهانی است ...چیزی که به ویژه برای انتخابات 2018 مورد نیاز است."
