مرکز دریای شمال برای قرار دادن تجهیزات توربین های بادی مکان ایده آلی است. هرچند امکان ساخت و بهره برداری آن کمی سخت به نظر می رسد، شرکتها برای این منظور راه حلی جالب طراحی کرده اند. این راه حل ساخت یک جزیره مصنوعی توربین بادی است.
در حد فاصل انگلستان و دانمارک و میانه ی دریای شمال، بستر دریا بالاتر از آن چیزی است که به نظر می رسد. درست در زیر سطح آب یک ساحل شنی که به اصطلاح کرانه "دگر" نامیده می شود. در امتداد صفحه ی مکلنبورک-فورپومرنز کشیده شده.
اگر این نقطه این اندازه از ساحل دور نبود، در حقیقت یک مکان ایده آل برای نیروگاه بادی دریایی محسوب می شد. اما نصب و راه اندازی توربین بادی در وسط دریا بسیارگران و پر زحمت است.
شرکت شبکه برق "تن نت" (آلمان/هلند) و انرژی "نت دک" (دانمارک) خواستار حل مشکل به روشی جالب هستند. آنها قصد دارند با ایجاد زمینهای مصنوعی بر کرانه دگر به وسعت چند کیلومتر مربع، جزیره مصنوعی بزرگی طراحی کنند و در حال حاضر برای این منظور قراردادی را نیز امضا کرده اند.
با مهجز کردن جزیره مصنوعی به یک بندر، یک باند فرود برای هواپیما، انبارها و کارگاه ها و اقامتگاه ها ، این جزیره میتواند به عنوان پایگاهی برای ساخت و راه اندازی هزاران توربین بادی بر روی ساحل شنی مورد بهره برداری قرار گیرد .
طبق برآوردها، شرکای پروژه می توانند تجهیزاتی با ظرفیت توان بین 70 تا 100 گیگاوات را در جزیره نصب کنند. بادهای پرقدرت می تواند در این منطقه جریان برق مورد نیاز صدها میلیون خانوار را تامین کند.
از آنجا که این جزیره در نقاط مختلف با شبکه های ایالت های متصل به دریای شمال در ارتباط خواهد بود، می تواند مبدل به مرکزی برای تجارت برق اروپا شود. بنابراین مازاد و کسری در سیستم های انرژی مربوطه بصورت کارآمد تر جبران می شود..
ماتیاس فیشر-سخنگوی شرکت تن نت گفت :ما مصمم به ساختن این جزیره هستیم.با این حال، باید در ابتدا شرایط و چارچوب کلی برسی شود و سوالات پاسخ داده نشده، تشریح شود.به دنبال آن شرکا یک تحلیل امکانات پیرامون این پروژه انجام می دهند .
فیشر گفت:اگر این تحلیل ها به نتایج مثبتی برسد،ما با بیشترین نیرو شروع خواهیم کرد.آن وقت می توان در صورت نیاز جزیره های مشابه بیشتری بر روی سواحل شنی ساخت. طبق برآورد انرژی نت دانمارک، اولین جزیره تا سال 2035 ساخته خواهد شد.
علاوه بر زیرساخت های لجستیکی، بهتر است جزیره ایستگاه های تبدیل انرژی را نیز درخود جای دهد تا جریان برق بادی تولیدی را جمع اوری کند. این ایستگاه ها باد را به جریان برق مستقیم تبدیل و آن را از طریق یک کابل زیر دریایی به زمین هدایت می کنند.
در ایستگاه های معمولی تولید برق بادی در ساحل، این ایستگاه ها بر ستونهای قوی میان توربین های بادی بنا شده است.
ایستگاه های مبدل امروزی، تا 20 هزار تن وزن دارند ونصب و راه اندازی آن ها بسیار پرهزینه است.آندریاس واگنر،رییس بنیاد انرژی بادی صنایع فرا ساحلی گفت: است.برای حمل این بارهای سنگین نیاز به یک کشتی مخصوص و گران است. درصورتی که با احداث این جزیره مصنوعی، نصب و راه اندازی این تجهیزات تقریباً به اندازه ی راه اندازی آنها در خشکی آسان می شود و هزینه هارا بصورت قابل توجهی کاهش می دهد. .
ساخت این جزیره حتی مزایای زیادی برای نگهداری و تعمیرات توربین های بادی و فن آوری برق به دنبال دارد.
علاوه بر امکان اقامت متخصصین در این جزیره، قطعات یدکی و ابزارها نیز میتوانند آنجا نگهداری شوند و در اینصورت نصب پلت فرم و هزینه های بالا برای خدمات نگهداری توربین ها بر روی آب غیرضروری است.
به نظر سخنگوی "تن نت" فیشر، ساخت و ساز یک جزیره مصنوعی در ساحل دوگر چالش چندان بزرگی محسوب نمی شود .فیشر در ادامه گفت:اما در دو جنبه ی دیگرممکن است مشکلاتی ایجاد شود. این پروژه چطور در بازار انرژی قابل ادغام است؟ چارچوب های تطبیق دهنده چگونه باید طراحی شوند؟ این سوالات باید پیش از آغاز پروژه پاسخ داده شوند.
سوال دیگر این است که آیا نیت اصلی این پروژه با مسائل حفاظت از محیط زیست قابل تطبیق است؟ بخشهایی ازساحل شنی جزء منطقه ی حفاظت شده طرح ناتورا 2000 قرار دارند.
در همین حال "فولکر کوشنینگ" از مدرسه تکنیک و اقتصاد برلین بر این باور است که اگر ما درباره انرژی و حفاظت از محیط زیست جدی هستیم، باید انرژی باد فراساحلی را به صورت فشرده توسعه دهیم. در نتیجه پروژه در کل طرحی بسیار جالب بنظر می رسد.حتی اگراین طرح کمی دیرتر از دیگر کشورها برای آلمان به بهره برداری برسد. زیرا، تجدید بنای سیستم های انرژی بطور سراسری بین سال های 2030 و 2040 باید به اتمام رسیده باشد.
کواشنینگ همچنین گفته است: ساخت پارک بادی به تنهایی کافی نیست. جریان برق باید از ساحل به سراسر کشور و مصرف کنندگان هدایت شود.و شبکه طراحی شده برای انتقال انرژی بادی به جنوب کشور کافی نیست .
بدین ترتیب بزرگراه برق داخلی که ساخت و ساز آن در حال آماده شدن است، باید ظرفیت ترکیبی حدود هشت گیگاوات را داشته باشد. اگر در کرانه دوگر با بادهای قوی مقادیر زیادی برق تولید شود، شبکه ممکن است به سرعت به محدودیت هایی برسد .
کواشنینگ معتقد است از نظر سیاسی،ساخت خط های دیگر در جنوب به سختی امکان پذیر است اما بصورت جایگزین، می توان تاسیسات ذخیره و تبدیل انرژی به گاز ایجاد کرد که برق را در صورت نیاز از دریای شمال دریافت کنند.
