کتاب جامعه شناسی خودمانی اثر حسن نراقی | فراتاب
کد خبر: 6338
تاریخ انتشار: 30 خرداد 1396 - 16:44
معرفی کتاب
کتاب جامعه شناسی خودمانی نوشته ی حسن نراقی است و با بیانی خودمانی به تعریف وضع جامعه و نقش مردم ایران در عقب ماندن کشور می پردازد.

کتاب های جامعه شناسی را که می خوانی اغلب انباشته شده اند از کلمات قلمبه و سلمبه! به طوری که اگر سواد دانشگاهی عالیه نداشته باشی، در اکثر موارد تنها می شود اظهار کرد که متوجه ی محتوای آن شده ای که البته نمی توان از این امر ایراد گرفت زیرا که هرچه علمی تر بنویسی تخصصی تر می شود. اما کتاب جامعه شناسی خودمانی همان طور که از نامش پیداست به صورت کاملا محاوره ای "جامعه کشورمان" را به تصویر کشیده و به چرایی عقب ماندگی های اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و ... می پردازد.

اگر بخواهم قصد و هدف نویسنده از نوشتن این کتاب را در یک جمله توضیح بدهم باید بگویم: «دلیل و ریشه هر بدبختی که دچار آن هستیم تنها به خودمان برمی گردد.»

نویسنده در مقدمه کتاب آورده است: «نهراسیم از این که اقرار کنیم و بگوییم کشور ما در بسیاری از ابعاد جزء کشورهای عقب افتاده دنیاست و فقط در معدودی از ابعاد در سطح متوسط است.» کلیت کتاب با قبول این موضوع که ما کشوری عقب افتاده هستیم، بر خلاف اکثر کتاب های جامعه شناسی دلیل این عقب افتادگی را تنها در مردم ایران دیده و به توضیح و بیان دلایل خود پرداخته است.

حسین نراقی در همین زمینه نوشته است: «در ارزیابی عقب افتادگی کشورمان این را فراموش نکنیم که الزاما عقب رفتگی خود کشور به تنهایی مطرح نیست، پیش رفتگی دیگران هم به راحتی می تواند برای ما که سرعتمان قابل توجه نیست عقب افتادگی به همراه بیاورد.» بی شک ما مردمان ایران نیز سهم زیادی در عقب ماندن کشورمان به اندازه ی تمام مواردی که می توان برای این عقب ماندگی نام برد اعم از (حمله ی مغول، بی لیاقتی فتحعلی شاه، قتل امیرکبیرو...) داریم.

نویسنده در ادامه و در طول کتاب مواردی را که باعث عقب ماندن ایران شده است را شرح داده، دلیل این موارد تنها خود مردم ایران خوانده شده اند که در ادامه به توضیح برخی از آن ها می پردازم.

با تاریخ بیگانه ایم: «یکی از دردهای مملکت این است که حتی تحصیل کرده هایمان خیلی با تاریخ میانه خوبی ندارند. ملتی که تاریخ گذشته اش را نمی خواند و نمیداند، همه چیز را خودش باید تجربه کند. از این دردناک تر نمی شود که تجربه ای به قیمت گزاف به دست می آوریم ولی آن را نگاه نمی داریم؛ یک نسل، دو نسل می گذرد همه یادمان می رود و آن وقت دوباره روز از نو نو روزی از نو.

قهرمان پروری و استبداد زدگی ما: ما می بینیم که چه غیر زیبا سراسر تاریخمان مملو است از قهرمان بازی و قهرمان پروری.

خودمحوری و برتری جویی ما: شما در جامعه ای زندگی می کنید که کلمه ی نمی دانم و بلد نیستم کمتر از کلمه دیگری به گوشتان می خورد. چطور جماعتی تا قبل از این که بدانند که نمی دانند به دنبال دانستن خواهند رفت...

احساساتی بودن و شعار زدگی ما: ما ایرانی ها چه دوست داشته باشیم که به این صفت متصف شویم و چه دوست نداشته باشیم، مردمی هستیم که در اکثر موارد احساساتمان در اتخاذ و انتخاب مسیرمان نقش تعیین کننده ای را ایفا می کند.

گزارش از نیلوفر فلاح عضو شورای نویسندگان فراتاب

 

نظرات
امین محمدنظامی بیجاری
| |
2018-09-06 23:41:48
کتاب را دوبار با دقت خواندم و یک ارزیابی پنج برگی از آن نوشتم
کتاب ادبیات کوچه بازاری دارد گویی در تاکسی نشسته ای یا در اتوبوس
جامعه شناسی نیست
هیچ چیز نیست
برای افراد کم سواد و پر ادعا و ایرانیهای خود باخته کتاب بزرگی است
ولی به راستی تاسف بار است و دوگانه
ای کاش کتاب را نمی خریدم و نمی خواندم
هیچ چیز به اگاهی ام اصافه نکرد
مرجان
| |
2019-03-15 15:10:32
دقیقا همه چیز به خودمون برميگرده
آخرین اخبار