چرا دوباره روحانی؟ | فراتاب
کد خبر: 6155
تاریخ انتشار: 25 اردیبهشت 1396 - 02:30
در گفت‌وگو با فعالان سیاسی و کارشناسان دانشگاهی مطرح شد؛
شهروندان کشورمان در مقابل تصمیم‌گیری بزرگ دیگری قرار دارند؛ آن‌ها اکنون دو مسیر را پیش‌رو دارند. یکی این‌که مجددا با رای دادن به روحانی روند پیشرفت را تثبیت کنند و دیگری این‌که با رای عدم اعتماد به دولت کنونی، مسیر بازگشت به وضعیت سابق را انتخاب کنند

آرمان سلیمی: در چند روز آینده یکی از مهم‌ترین و حساس‌ترین انتخابات تاریخ انقلاب اسلامی ایران برگزار خواهد شد. دولت روحانی با شعار در دست داشتن کلید حل مشکلات مردم، در سال 1392 به قدرت رسید. دولت تدبیر و امید، علی‌رغم موانع و مشکلات زیادی که در نتیجه عملکرد دولت‌های نهم و دهم گریبان‌گیر آن بود، موفقیت‌های چشم‌گیری را در زمینه‌هایی مانند حل پرونده هسته‌ای ایران، مهار تورم، بازگشت به رشد اقتصادی و ارائه خدمات درمانی و بیمه سلامت همگانی داشت. با این وجود در شرایط کنونی، شهروندان کشورمان در مقابل تصمیم‌گیری بزرگ دیگری قرار دارند؛ آن‌ها اکنون دو مسیر را پیش‌رو دارند. یکی این‌که مجددا با رای دادن به روحانی روند پیشرفت و روبه بهبود وضعیت کلان را تثبیت کنند و دیگری این‌که با رای عدم اعتماد به دولت کنونی، مسیر بازگشت به گذشته و وضعیت سابق را انتخاب کنند. در همین ارتباط، «روزان» در پرونده‌ای اختصاصی تلاش کرده تا با بهره‌گیری از نظرات کارشناسان و فعالان سیاسی ضرورت مشارکت مردم در انتخابات 29 اردیبهشت و اعتماد مجدد به روحانی را بررسی کند.

 

مصطفی معین

با عدم مشارکت در انتخابات، سرنوشت خود را به دیگران نسپاریم

دکتر مصطفی معین از چهره‌های شناخته شده اصلاح‌طلب و وزیر سابق وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در ارتباط با ضرورت رای دادن به حسن روحانی در انتخابات 29 اسفند اظهار کرد: «دو دلیل مهم وجود دارد. یکی حق انتخاب سرنوشت برای هر شهروند و دیگری، رفع خطر از منافع ملی کشور است.»

عدم مشارکت شهروندان در انتخابات موجب خواهد شد که دیگران سرنوشت آنها را تعیین کنند. دیگرانی که ممکن است به هیچ عنوان در فکر تامین منافع و حقوق شهروندی آنها نباشند. دیگرانی که نشان داده‌اند که این ظرفیت را دارند کشور را به زمینی سوخته تبدیل کنندهمچنین، این وزیر دولت اصلاحات در ارتباط با دلایل ضرورت
مشارکت در انتخابات و زیان‌های مشارکت محدود شهروندان، گفت: «عدم مشارکت شهروندان در انتخابات موجب خواهد شد که دیگران سرنوشت آنها را تعیین کنند. دیگرانی که ممکن است به هیچ عنوان در فکر تامین منافع و حقوق شهروندی آنها نباشند. دیگرانی که نشان داده‌اند این ظرفیت را دارند که کشور را به زمینی سوخته تبدیل کنند. دیگرانی که با شعارهای عوام‌فریبانه و ناصحیح باعث شدند که فرهنگ اخلاقی زیر پا گذاشته شود و کشور حتی در معرض تهدید جنگ قرار بگیرد. بنابراین، شهروندان باید آگاهانه در انتخابات مشارکت حداکثری داشته باشند و دولتی را انتخاب کنند که از اعتماد بالایی در میان جامعه برخوردار باشد. دولتی که بتواند با اعتماد به نفس و اقتدار مسائل کشور را در زمینه‌های مختلف چه در زمینه معشیت و اقتصاد داخلی مردم و چه در زمینه تعامل با دنیای خارج بتواند اجرایی کند.»

 

 

پروانه مافی

مشارکت پایین در انتخابات، خدمت به جناح‌های تندرو است

همچنین، پروانه مافی از نمایندگان مجلس دهم، با تاکید بر حمایت خود از روحانی در انتخابات دوازدهمین دوره ریاست‌جمهوری، در ارتباط با این پرسش که «چرا دوباره باید به روحانی رای بدهیم» اظهار کرد: رای به روحانی، رای به شخصیت، ویژگی‌ها و عملکردشان است. در این میان، بیش از هر ویژگی دیگری باید به دارا بودن روحیه «شجاعت» به عنوان بارزترین منش شخصیتی وی اشاره داشت. چه در دوران قبل از انتخابات، چه در دوران بعد از انتخابات و چه در 4 سال دولت یازدهم این بارزه در منش و تصمیم‌گیری‌های روحانی بسیار مشهود بوده است. علاوه بر شخصیت انقلابی، عملکرد حسن روحانی در مدیریت دولت یازدهم در مولفه‌هایی همانند شناخت دقیق از امور و انتصاب‌های شایسته یکی از مولفه‌هایی است که باید در انتخاب مجدد او مورد توجه قرار گیرد. با نگاه به وزرا و اعضای کابینه دولت تدبیر و امید، شاهد هستیم شخصیت‌های کاردان و با تجربه همچون جهانگیری، زنگنه و ظریف هر کدام شخصیت‌های معتبری هستند که در دولت یازدهم موفق شدند کارهای بزرگی انجام دهند. در واقع، انتخاب‌های خاص و مناسب با وضعیت یکی از مولفه‌هایی است که باید در شایستگی روحانی بسیار مورد توجه قرار گیرد.

در طول سال‌های بعد از انقلاب شاهد بوده‌ایم، هرچه مشارکت بیشتر بوده، طیف اعتدال‌گرا و خواهان اصلاحات به اهداف و آرمان‌های خود نزدیک‌تر شده‌اند. در مقابل، در نتیجه مشارکت پایین، به نوعی در راستای ضدیت با آرمان‌های تحول‌خواهان و خدمت به جناحح محافظه‌کار و حتی جناح‌های تندرو بوده استمافی در ادامه گفته‌های خود تصریح کرد: «یکی از محورهای دیگر که باید در علت‌یابی ضرورت انتخاب مجدد روحانی مورد توجه قرا گیرد، در ارتباط با اقدامات دولت یازدهم در حوزه سلامت و بهداشت مرتبط است. در واقع، این حوزه برای اقشار ضعیف و کم درآمد بسیار مهم است. بسیاری از قشر ضعیف جامعه با این استدلال که طرح بیمه سلامت دولت یازدهم و کم شدن هزینه آن‌ها به زیر 5 درصد در بیمارستان‌ها بسیار برای آنان مفید بوده، به روحانی رای داده‌اند. این موضوع در تاریخ ایرانی بی‌نظیر است و باید بسیار مورد توجه قرار گیرد. در واقع، برای بسیاری از اقشار ضعیف جامعه رای دادن به روحانی به دلیل بیمه سلامت کافی خواهد بود.»

در حوزه سیاست خارجی نیز عملکرد دولت یازدهم آن‌قدر موفق بوده که می‌تواند مهم‌ترین دلیل برای انتخاب مجدد روحانی باشد. حل پرونده هسته‌ای پس از 13 سال کشمکش، در کمتر از 3 سال در چارچوب برجام، بزرگ‌ترین دستاوردی بود که بیشترین منافع را برای کشور می‌تواند به همراه داشته باشد. لغو تحریم‌های ظالمانه در زمینه حمل و نقل، مبادلات بانکی و حمل و نقل از جمله دستاوردهای دیگری هستند که در سایه برجام محقق شد و در آینده نیز می‌تواند فرصت‌های بزرگی را برای کشورمان در عرصه‌های مختلف به همراه داشته باشد. علاوه بر این، مهار تورم افسار گسیخته حدود 36 درصدی و تغییر رشد منفی 6 درصد در سال 1392 به رشد مثبت 8 درصد در سال 1394، دستاورد بزرگی است که باید مورد توجه جدی قرار بگیرد.

در بخشی دیگر از اظهارات خود مافی در ارتباط با ضرورت مشارکت مردم تاکید کرد: «مشارکت مردم همیشه تعیین کننده بوده است. آن‌چنان که شاهد بودیم، مشارکت 98 درصدی مردم در آری گفتن حرکتی بود که انقلاب را بیمه کرد. واقعیت آن است در طول سال‌های بعد از انقلاب شاهد بوده‌ایم، هرچه مشارکت بیشتر بوده، طیف اعتدالگرا و خواهان اصلاحات به اهداف و آرمان‌های خود نزدیک‌تر شده‌اند. در مقابل، در نتیجه مشارکت پایین، به نوعی در راستای ضدیت با آرمان‌های تحول‌خواهان و خدمت به جناح محافظه‌کار و حتی جناح‌های تندرو بوده است.

 

سعید شکوهی

آزموده را آزمودن خطاست؛ روند پیوسته پیشرفت را نباید متوقف کنیم

دکتر سعید شکوهی استاد دانشگاه و کارشناس مسائل سیاسی نیز در ارتباط با دلایل انتخاب مجدد روحانی گفت: «اگر به تاریخ پیشرفت تفکر و سیاست در غرب توجه داشته باشیم، خواهیم دید که روندی خطی و انباشتی بر آن حاکم بوده است. درواقع، گسستی عمیق و بنیادی در روند رو به جلوی حرکت فکری و سیاسی غرب وجود نداشته است. این روند و تاریخ نیز باید الگوی جامعه ما باشد؛ به این شرح که ما باید از گسست‌های ناگهانی، کوتاه و تکانه‌ای پیشیگری به عمل بیاوریم. آن‌چنان که همایون کاتوزیان تاکید می‌کند، جامعه ما باید از یک جامعه کلنگی گذار کند؛ یعنی جامعه‌ای که در آن تفکر و روندی را به شکل کوتاه مطرح می‌کنیم و بعد از گذشت زمان، دوباره به وضعیت سابق باز خواهیم گشت. در مجموع قاعده حاکم بر جامعه در شرایطی که شاهد هستیم، حسن روحانی در 4 سال ریاست‌جمهوری خود روندی را آغاز کرده و تا حدودی به وعده‌های خود عمل کرده است؛ اگر بخواهیم سیستم دیگری را سرکار بیاوریم، این امر به معنای بازگشت به تداوم وضعیت سابق است و به هیچ عنوان در راستای منافع ملی کشورمان نیستما تاکنون، سیستم رفت و برگشتی بوده است. حال در شرایطی که شاهد هستیم حسن روحانی در 4 سال ریاست جمهوری خود روندی را آغاز کرده و تا حدودی به وعده‌های خود عمل کرده است؛ اگر بخواهیم سیستم دیگری را سرکار بیاوریم، این امر به معنای بازگشت به تداوم وضعیت سابق است و به هیچ عنوان در راستای منافع ملی کشورمان نمی‌باشد. از این جهت ضروری است حداقل برای اینکه به این روند مثبت خدشه وارد نشود، مجددا به روحانی برای 4 سال دیگر اعتماد کنیم.

در بخشی دیگر از گفته‌های خود این استاد علوم سیاسی و روابط بین‌الملل، در ارتباط با ضرورت مشارکت مردم در انتخابات تاکید کرد: «واقعیت آن است که مشارکت مردم در مناطق محروم و دورافتاده بسیار بالا است؛ رقمی حدود 90 درصد مشارکت. سوابق هم نشان داده‌اند که شعارهای پوپولیستی همانند افزایش یارانه، مسکن و کارانه می‌تواند رای این مناطق را جلب کند. این موضوع زمانی اهمیت پیدا می‌کند که به این نکته توجه داشته باشیم که پایگاه اصلی جذب رای روحانی، شهرهای بزرگ و طیف طبقه متوسط و تحصیل‌کرده جامعه است. واقعیات آماری نیز نشان می‌دهند مشارکت در شهرهای بزرگ؛ یعنی مکانی که سبد رای روحانی در آن‌جا قرار دارد، بسیار پایین‌تر از مناطق حاشیه‌ای است. از این رو، در شرایط کنونی باید بر اساس ضرورت، تا آن‌جا که ممکن است دانشگاهیان، طبقه متوسط و اساتید شهروندان را به مشارکت در انتخابات و رای دادن به ادامه کار دولت تدبیر و امید اقناع کنند.»

 

منصور براتی

رأی به روحانی، رأی به تداوم عقلانیت است

همچنین، منصور براتی، کارشناس اندیشه سیاسی، در ارتباط با در ضرورت انتخاب مجدد روحانی تاکید داشت: « در حالی که کشور در زمینه‌های سیاست داخلی، خارجی و اقتصاد دچار بحران بود «حسن روحانی» توانست در خرداد ماه 1392 در انتخابات ریاست جمهوری به پیروزی برسد. با روی کار آمدن این دولت پس از 8 سال عقلانیت، تدبیر و امید به قوه مجریه بازگشت و کشور بار دیگر در مسیر توسعه اقتصادی و سیاسی قرار گرفت. در حالی که تحریم‌های بین‌المللی فروش نفت ایران را به زیر یک میلیون بشکه در روز رسانده بود و عربستان و عراق سهم ایران را در بازارهای جهانی پوشش می‌دادند و از سوی دیگر قطعنامه‌های شش‌گانه شورای امنیت سازمان ملل و پروند ابعاد احتمالی فعالیت‌های هسته‌ای ایران خطر درگیری نظامی در مرزها را قریب الوقوع کرده بود؛ دولت یازدهم برای شروع یک دوره مذاکرات طولانی با قدرت های غربی از موضع برابر اعلام آمادگی کرد. در طول بیش از دو سال مذاکره غربی‌ها ابتدا پذیرفتند تحریم‌های هسته‌ای بیشتری تصویب نکنند و در گام دوم تحریم های موجود نیز تعلیق شد. با انعقاد توافق ژنو سرانجام تحریم‌های هسته‌ای و قطعنامه‌های شورای امنیت لغو شدند.»

بی‌انضباطی شدید مالی، ماجراجویی در عرصه بین‌المللی و نیز انسداد داخلی به ما نشان می‌دهد که اگرچه دولت یازدهم کمال مطلوب گذار به توسعه سیاسی در ایران نیست و کاستی‌های فراوانی دارد، اما معقول نیست که «وقتی بهشت را در اختیار نداریم، به جهنم پناه ببریمدر حوزه اقتصاد نیز اصلاحات دولت یازدهم به گونه ای بود که تورم 36 درصدی و رشد اقتصادی منفی 6 درصد را در سال 95 به تورم 9 درصدی و رشد اقتصادی 8 درصد رساند، از این رو می توان کارنامه کلی این دولت را موفقیت آمیز ارزیابی کرد.  حال باید به این مسئله توجه داشت که دولت در میانه راه است و برای تکمیل برنامه‌های خود نیازمند انرژی و فرصت بیشتری است. ایران پس از یک دوره 8 ساله به سمت نرمال شدن در عرصه‌های مختلف گام برداشته و لذا رأی مجدد به روحانی رأی به تداوم عقلانیت است.

این کارشناس مسائل اندیشه سیاسی در ادامه گفته‌های خود تاکید کرد: «در عرصه داخلی نیز با وجود اینکه دولت گام‌های موثر برای اصلاح ساختارها و کاهش موانع فعالیت آزاد برداشت اما موفقیت‌های این عرصه به اندازه دستاوردهای اقتصادی و سیاست خارجی نبود. با این حال پیروزی مجدد روحانی در انتخابات می‌تواند تدوام اصلاحات و کشیده شدن آن به عرصه‌های داخلی را نیز ممکن سازد. همچنین دولت توانسته است در مناظرات رو در رو به خوبی از عملکرد خود دفاع کند و نشان دهد که دست کم از رقبایش برنامه بهتری را دنبال می‌کند. سیاست بدون ‌پشتوانه افزایش یارانه‌ها و افزایش دو برابر و نیمی درآمد کشور و نیز ایجاد 5 میلیون شغل آن‌قدر غیر‌منطقی و غیر قابل تصور است که تنها برای تحریک رأی توده‌ها می‌تواند بیان شود. به نظر می‌رسد آلترناتیوهای دولت کنونی در واقع همان مسئولان مستقیم و غیرمستقیم ایجاد وضع بحرانی پیشین هستند. بی‌انضباطی شدید مالی، ماجراجویی در عرصه بین‌المللی و نیز انسداد داخلی به ما نشان می دهد که اگرچه دولت یازدهم کمال مطلوب گذار به توسعه سیاسی در ایران نیست و کاستی‌های فراوانی دارد، اما معقول نیست که «وقتی بهشت را در اختیار نداریم، به جهنم پناه ببریم!»

 

منبع: روزنامه روزان

نظرات
آخرین اخبار