آخرالزمان؛ پیامدهای ویرانگر جنگ دوم کره | فراتاب
کد خبر: 6087
تاریخ انتشار: 2 اردیبهشت 1396 - 22:33
دنیس هالپین
در حالی که روابط واشنگتن و پیونگ‌یانگ فراز و فرودهای بسیاری را در دوران «باراک اوباما»، رئیس جمهور پیشین آمریکا تجربه کرد، ورود «دونالد ترامپ» به کاخ سفید نیز به عوان عاملی اساسی بار دیگر این رابطه را دستخوش تحولات زیادی کرده است.

 

فراتاب - گروه ترجمه: در حالی که روابط واشنگتن و پیونگ‌یانگ فراز و فرودهای بسیاری را در دوران «باراک اوباما»، رئیس جمهور پیشین آمریکا تجربه کرد، ورود «دونالد ترامپ» به کاخ سفید نیز به عوان عاملی اساسی بار دیگر این رابطه را دستخوش تحولات زیادی کرده است. ترامپ از پیش از پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری اعلام کرده بود که آزمایش‌های موشکی پیونگ‌یانگ خطر قرمز دولت او خواهد بود و او بیکار نمی‌نشیند تا «کیم جونگ اون» بُرد موشک‌هایش را افزایش دهد! پس از حمله موشکی اخیر آمریکا به پایگاه هوایی الشعیرات سوریه، بسیاری از ناظران معتقدند از یکسو ترامپ برای کامل کردن پازل جنگ‌آوری و اعتبارطلبی خود در عرصه بین‌المللی مصمم به انجام حملاتی محدود به کره شمالی نیز هست و از سوی دیگر پیونگ‌یانگ نیز خویشتن‌داری دمشق را ندارد و همچون دوران تشکیل این کشور، در صورت تداوم اقدامات تحریک آمیز از سوی آمریکا به آن پاسخ خواهد داد. در همین راستا «دنیس هالپین»، تحلیل‌گر ماهنامه آمریکایی «نشنال اینترست» در یادداشت جدید خود معتقد است ادامه یافتن اقدامات تحریک آمیز آمریکا پاسخ قطعی کره شمالی را به همراه دارد و درگرفتن آتش جنگی جدید در شبه جزیره کره همه طرف‌های این جنگ را خواهد سوزاند.
 

امروز دیگر اطلاق برچسب مارکسیست لنینیست به نظام سیاسی کره شمالی یا حتی مائوئیست نامیدن آن چندان موضوعیت ندارد. کره شمالی به یک قدرت خاندانی تبدیل شده و خانواده کیم از جایگاهی نیمه مقدس با قدرت مطلق دستگاه های داخلی و مردم را تحت انقیاد درآورده اند و قدرت آنها را می توان با هنری هفتم در انگلستان و یا سزارها در روسیه مقایسه کرد. با این همه حتی اعضای این خانواده نیز از خطر مصونیت ندارند و برخی از آنها تا کنون قربانی نسبت خود با حکام شده اند. همچون شاه کره که فرزند ماجراجوی ولیعهد خود را به مرگ در صندوق برنج محکوم کرد. «کیم جونگ اون» نیز اخیراً برادرش را با یک سلاح ممنوعه شیمیایی کشته است.
با روی کار آمدن »دونالد ترامپ«، در بیستم ژانویه 2017 آمریکایی ها به صرافت ایجاد تغییراتی در سیاست خود نسبت به پیونگ یانگ و اعمال محدودیت های بیشتری در قبال آزمایش های موشکی آن افتادند. اما کره شمالی هم عراق نیست. سی هزار کماندوی عملیاتی ویژه کره شمالی دیگر گارد جمهوری صدام حسین نیست که بتوان به راحتی از سد آن گذشت. این نیروهای ویژه هم اکنون در تونل های مرزی در حالت آماده باش قرار دارند تا در صورت بروز بحران انتقام خود را از غیرنظامیان کره جنوبی بگیرند. از سوی دیگر این واقعیت را نیز باید در نظر گرفت که کره شمالی خود را یک «دولت دارای سلاح هسته ای» می خواند که حدود 20 کلاهک هسته ای دارد. همچنین این کشور یک زرادخانه تسلیحات شیمیایی نیز دارد که طبق تخمین ها هزاران جنگ افزار مختلف را در خود جای داده است و در کوهستان نزدیک به «منطقه غیر نظامی کره» پنهان شده؛ این زرادخانه می تواند به راحتی منطقه شهری سئول راکه تا آن سی و پنج مایل فاصله دارد هدف قرار دهد. این گنجینه شیمیایی که مورد رشک همه حکومت ها است مستقیماً جمعیت 10 میلیونی سئول که البته با مناطق شهری اطرافش بالغ بر 25 میلیون را در خود جا داده را تهدید می کند.
براساس اوراق سفید کره جنوبی در سال 2016، پیونگ یانگ که از سال 1980 در حال تقویت تسلیحات شیمیایی خود است، اکنون بین 2500 تا 5000 هزار تُن تسلیحات شیمیایی از جمله سیاه زخم، آبله و طاعون در اختیار دارد. همچنین سی ان ان در 13 آوریل گزارش داد که «شینزو آبه»، نخست وزیر ژاپن هشدار داده: «کره شمالی اکنون قابلیت پرتاب موشک هایی مجهز به عامل اعصاب سارین را به دست آورده است.» بنابر این از بین بردن قدرت کره شمالی راحت نخواهد بود.
کیم جونگ اون که با اعلام ششمین آزمایش موشکی در 15 آوریل که با سالگرد تولد بنیان‌گذار کره شمالی همزمان است، مقابله علنی با ترامپ را آغاز کرد؛ او در محاسبات خود این چنین تحلیل کرده که با وجود اعلام آزمایش موشکی به عنوان خط قرمز آمریکا، ترامپ هم ریسک آغاز دومین جنگ ویرانگر کره را به جان نخواهد خرید.
پدربزرگ کیم جونگ اون از هیچگونه اقدام تحریک آمیز علیه فرماندهان ارشد آمریکایی ابایی نداشت. در ژانویه 1986 کشتی شناسایی آمریکا در آب های بین المللی مورد حمله قرار گرفت و پیونگ یانگ تنها یکسال بعد 82 خدمه آن را به آمریکا تحویل داد. «لیندون جانسون»، رئیس جمهور وقت آمریکا که در حال بیرون کشیدن آمریکا از باتلاق ویتنام بود از اقدام متقابل علیه پیونگ یانگ خودداری کرد. یکسال بعد در آوریل 1969 هواپیمای شناسایی آمریکا نیز مورد حمله میگ 21 کره شمالی قرار گرفت و هر 31 نفر خدمه آن کشته شدند؛ این مهم ترین تلفاتی به حساب می آید که در سراسر دوران جنگ سرد به خدمه هواپیمایی آمریکا وارد شده است. محاسبات پیونگ یانگ در این دوره نیز مثل امروز بود؛ آن ها تصور می کردند که به دلیل گرفتاری آمریکا در ویتنام، واشنگتن واکنش مهمی به تحریکات نشان نخواهد داد. سپس در تابستان 1976 تنها یک سال پس از صدور دستور خروج نیروهای آمریکایی از ویتنام توسط جرالد فورد، حمله عوامل منتسب به کره شمالی در منطقه غیرنظامی کره به کشته شدن دو نظامی آمریکایی انجامید. پیونگ یانگ تصور می کرد که واشنگتن از جنگ خسته شده و قصد درگیر شدن در جنگ دیگری در آسیا را ندارد. بنابر این استراتژی «استقبال از خطر» حتی در صورت کشته شدن آمریکایی ها نیز همواره مدنظر کره شمالی بوده است.
در سال های اخیر نیز این سیاست ادامه یافته است؛ در سال 2010 پیونگ یانگ با شلیک اژدر به یک ناو کره جنوبی 46 دریانورد این کشور را به کام مرگ فرستاد، در همان سال نیز بمباران یک جزیره در کره جنوبی به کشته شدن دو دریانورد و دو نفر غیرنظامی انجامید. این بار نیز پیونگ یانگ با کمک پکن (که امکان پاسخ موثر سازمان ملل به کره شمالی را مسدود کرد) از زیر بار مسئولیت خود در قبال این تحریکات فرار کرد.
اما آیا کیم جونگ اون نیز اقدام به این حملات می کند؟ شواهد حاکی از این است که این امکان وجود دارد؛ «تائه یونگ هو»، معاون سابق سفیر پیونگ یانگ در لندن درباره افکار کیم جونگ اون می گوید: «او را دست کم نگیرید!» تائه همچنین در هفدهم فوریه به شبکه سی بی اس گفت: «پتانسیل کیم برای انتقام گرفتن از نه فقط آمریکا بلکه کره جنوبی و نیز جهان نباید دست کم گرفته شود. کیم قویاً معتقد است وقتی موشک های بالستیک قاره پیما در اختیار دارد می تواند آمریکا را بترساند.» تائه پیش از این نیز به بی بی سی گفته بود که چنانچه کیم تهدید شود، لس آنجلس را هدف قرار خواهد داد. «او هرگاه احساس کند قدرتش و یا خانواده اش در خطر قرار گرفته دکمه شلیک این سلاح های خطرناک را فشار خواده داد.»
در حال حاضر کیم نگران عدم توانایی موشک های بالستیکش در رسیدن به مرزهای آمریکا است؛ ظرفیتی که احتمالاً آن را هم در چند سال آینده به دست خواهد آورد. اکنون موشک های نزد بُرد و میان بُرد او تنها می تواند پایگاه های آمریکا در کره جنوبی، ژاپن و حتی گوام را مورد حمله قرار دهد. توکیو همچنین از ناحیه تبلیغات ضد ژاپنی که از زمان حکومت های استعماری بر ژاپن ادامه داشته احساس خطر می کند چراکه ممکن است احتمال ریختن بمبهای شیمیایی روی شهرهای ژاپن را افزایش دهد.

«لئون پانتا»، رئیس فعلی سازمان سیا این هفته در مصاحبه ای با CNBC هشدار داد که ما به اندازه کافی بینش و اطلاعات لازم از آنچه در کره شمالی اتفاق می افتد نداریم. اما بر اساس ارزیابی های محرمانه ایالات متحده و سازمان ملل متحد و تجزیه و تحلیل مستقل توسط دانشمندان نظامی، می توانیم برخی از حدس ها را ارائه کنیم. وی در خصوص چگونگی حمله کره شمالی گفت : برتری نیروی انسانی با نسبت حدودا 3 به 2 به نفع کره شمالی است و به همین خاطر کره شمالی با حمایت آتش توپخانه زمینی حمله خواهد کرد. تعداد نفرات نظامی پیاده کره شمالی با توجه به ارزیابی اطلاعاتی سازمان ملل متحد و ایالات متحده یک میلیون و 100هزار نفر است که از این حیث در جهان چهارم است. البته کره جنوبی در مقابل، با حدود 690 هزارنفر قوی خواهد بود. البته کره شمالی با همان نسبت تانک، توپخانه، هواپیما و موشک بیشتری دارد.
البته گزارش های دیگر نشان می دهد که در حالت عادی، 1.8 میلیون سرباز در پادگان‌های این کشور کمونیستی زندگی می‌کنند که هر لحظه آماده هر نوع عملیاتی هستند. علاوه بر آن، پیونگ یانگ دارای 9 میلیون سرباز احتیاطی است که در صورت نیاز به پادگان‌ها فراخوانده می‌شوند. به این ترتیب در برابر هر نوع جنگ احتمالی، مجموعاً 10 میلیون سرباز آماده رزم در لشگر کره شمالی وجود دارند. برای درک بهتر این رقم، کافی است به یاد آوریم ایالات متحده در جریان حمله و اشغال عراق، کم‌تر از 300 هزار سرباز را به عملیات فرستاد.
نکته جالب‌تر در این میان، ساختار آموزشی و شهرنشینی در کره شمالی است. علاوه بر سربازهای آماده به رزم و سربازان ذخیره، این کشور دارای جوانانی است که دوره نظامی می‌بینند تا در صورت لزوم به ارتش ملحق شوند. تا پایان سال 2014، جمعاً 12میلیون شهروند – عمدتاً جوان – آخرین دوره‌های آموزشی سربازی را طی کرده و آماده برای استخدام در ارتش در مواقع اضطراری هستند.
این کشور حداقل 6 هزار  تانک در اختیار دارد که در صورت لزوم می‌تواند مناطق شمالی کره‌جنوبی را تبدیل به بیابان تبدیل کند. ارتش اسرائیل در جریان حمله به حزب الله در تابستان 2006، تنها از 200 تانک استفاده کرد. همچنین کره شمالی دارای 3 هزار نفربر نظامی است که می‌تواند در اسرع وقت، حریم امنیتی و مرزی کره جنوبی را بشکند.
بنابر گزارشات منتشر شده، کره شمالی بین 6 تا 8 هزار  مقر توپخانه‌ای دارد که کابوسی برای امنیت آمریکا، کره جنوبی، ژاپن و حتی گوام و هاوایی خواهد بود. زمانی عمق فاجعه روشن می‌شود که بدانیم ژاپن هنوز سیستم سپر موشکی خود را تکمیل نکرده و کره جنوبی از اساس فاقد یک طرح جامع برای سپر موشکی بوده است؛ زیرا هر بار طرح آن در محافل داخلی کره جنوبی، شدیدترین واکنش‌های پیونگ یانگ را در پی داشته است.

 

برگردان به فارسی: منصور براتی
منبع: سایت ریِل کلییر وُرلد

بازنشر این مطلب با ذکر منبع «فراتاب» بلامانع است

نظرات
آخرین اخبار