فراتاب -گروه دیپلماسی: بی گمان طی چهار سال اخیر محمدجواد ظریف یکی از مورد اقبال ترین ،از سوی کلیت جامعه و بعضاً رسانه های بین المللی، و گاه مورد انتقادترین ،توسط منتقدین برجام، در سپهر سیاسی ایران بوده است. دیپلمات کارکشته ای که با آغاز کار دولت حسن روحانی، پس از چند سال انزوای ناخواسته، ردای وزارت خارجه را پوشید تا یکی از مهمترین ماموریت های تاریخ دیپلماسی ایران نه تنها در دوران جمهوری اسلامی بلکه چندین دهه اخیر را اجرا کند و آن هم مذاکره و رساندن به نتیجه پرونده پیچیده و بسیار دشوار هسته ای در برابر نمایندگان شش قدرت بزرگ جهانی و بخصوص ایالات متحده. پرونده ای که همچنان بنا به شرایط داخلی ایران و البته آمریکا از سوژه ها و مباحث داغ و چالش برانگیز به شمار می رود و لذا شاهد آن هستیم هر از گاهی چه در داخل کشور و چه در آمریکا افرادی در رد و تایید این توافق اقدام به موضع و گاه اقداماتی می کنند، اما در این بین «حسین جابری انصاری» که عهده دار اصلی ترین معاونت این روزهای وزارت خارجه -با توجه به بحران های جاری در سوریه، عراق و ... - به شمار می رود؛ طی یادداشتی سعی کرده است به محمد جواد ظریف از زاویه ای دیگر بپردازد، به همین دلیل تولد جناب وزیر را بهانه ای کرده است، تا اینبار ظریف را نه به عنوان یک دیپلمات و یک مقام بالاتر، بلکه از منظر یک دوست به مخاطبانش بشناساند. آنچه که بدنبال خواهد آمد یادداشت معاون عربی و افریقایی وزیر امور خارجه است:
محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران از مرداد هزار و سیصد و نود و دو تاکنون، سفیر و نماینده دائم ایران در سازمان ملل متحد از هزار و سیصد و هشتاد و یک تا هزار و سیصد و هشتاد و شش، معاون حقوقی و بین المللی وزارت امور خارجه از هزار و سیصد و هفتاد و یک تا هزار و سیصد و هشتاد و یک، دانش آموخته کارشناسی و کارشناسی ارشد روابط بین الملل از دانشگاه ایالتی سان فرانسیسکو و دکترای روابط و حقوق بین الملل از دانشگاه دنور کلرادو در ایالات متحده آمریکا، دیپلمات حرفه‌ای و عضو هیات علمی دانشکده روابط بین الملل وزارت امور خارجه،زاده هفدهم دی ماه یک هزار و سیصد و سی و هشت هجری شمسی در تهران.
از ظریف دیپلمات و وزیر بسیار نوشته و گفته‌اند، بسیاری به مدح و بعضی به ذم؛ اما از ظریف دوست و انسان کمتر گفته و نوشته‌اند. صاحب این قلم، کوچک‌ترین دانش آموز مدرسه «صدیقک من صدقک لا من صدقک» که همیشه روسای خود را بی‌مهابا و در خلوت و جلوت به هدیه نقد نواخته‌ام، در سالروز تولد محمد جواد ظریف خوش دارم ترک عادت کرده، از یکی از ده‌ها خصلت نیکوی انسانی او بنویسم.
ظریف انسان و دوست، در همان حال که به ناچار، غرق در سیاست و دیپلماسی و ضرورت‌های ناگزیر و الزامات ناگریز آن است؛ انسانی ظریف و سرشار از فطرت پاک انسانی و پاک دلی همه مومنان و دین داران حقیقی است و این را به مجرد اینکه مدتی از نزدیک با او همراه شوی یا حتی از دور زیر نظر گیری، به روشنی خواهی یافت.
ظریف دیپلمات و وزیر را همه می‌شناسند در ایران و غیر ایران، و این شناخت همراه با احترام، برای دورانی مایه نامداری خواهد بود و اعتبار، اما ظریف دوست و انسان و انسان ظریف و صاحب ایمان را خوش است که با روزگار نامداری نمی‌آید که با روزگار دیگر برود؛ همیشه خواهد بود همچون زلال آبی دریا و آسمان و خلقت پاک جان و جهان و جوهره دیانت و فطرت پاک انسان.
خداوند از گزند روزگار نگاهدارش باد.
منبع: صفحه شخصی حسین جابری انصاری
بازنشر این مطلب با ذکر منبع «فراتاب» بلامانع است
