سلطان دیوانه و ملت متوهم (نقد روانشناختی اردوغان) | فراتاب
کد خبر: 4517
تاریخ انتشار: 16 آبان 1395 - 01:56
دکتر هادی نقدی
زبان بدن گویاترین وجه رفتاری ماست. ما شاید بر کلاممان کنترلی داشته باشیم و برخی کلمات و عبارت‌ها را سانسور کنیم اما زبان بدن کمتر قابل سانسور است.زبان بدن اردوغان حاکی از شخصیت نارسیستیک (خودشیفته) و هیستریکی (نمایشی) وی است.

فراتاب- گروه بین الملل: طی ده سال اخیر در ترکیه تحولات بی سابقه ای در جریان بوده است. در تمام این مدت شخص خاصی میدان دار و محور تمام این تحولات بوده است. او همزمان به جای تمام مقامات سیاسی ایفای نقش کرده است. هیچ وقت خود را به هیچ حد ومرز قانونی پایبند ندانسته است. همزمان نقش رئیس جمهور، نخست وزیر، وزیر خارجه، وزیر دفاع، فرمانده میدانی ارتش، مذاکره کننده و.... را ایفا نموده است. اردوغان اگرچه در واقع اداره کننده یک سیستم است اما در اساس شخصیتی ضد سیستم دارد. او به هیچ سیستمی پایبند نیست اما هیچ حرکت خارج از سیستم ضد سیستم خودش را بر نمی تابد.


جدا از منظر اخلاقی و سیاسی رفتار اردوغان، تحلیل شخصیت او بر مبنای رفتار و گفته های وی موضوعی است که لازم می نماید به آن پرداخته شود.


تنفر اردوغان از کردها به واسطه چالش آنها با ابرقدرتی وی و عدم کرنش در برابر وی است. این مقاومت کردها ممکن است او را دیوانه تر  کند در نتیجه به حذف فیزیکی آنها اقدام کند. زبان بدن گویاترین و بیانگرترین وجه رفتاری ماست. ما شاید بر کلاممان کنترلی داشته باشیم و برخی کلمات و عبارتها را سانسور کنیم اما زبان بدن کمتر قابل سانسور است. زبان بدن اردوغان حاکی از شخصیت نارسیستیک (خودشیفته) و هیستریکی (نمایشی) وی است. او معمولا هنگام راه رفتن سر را پایین می اندازد و با راه رفتن نمایشی فقط بر خود تمرکز دارد و وجود دیگری را نمی بیند. نارسیستیک‌ها از درک دنیای دیگران به شدت ناتوانند چیزی که اردوغان در عمل نشان داده است. او مدام اطرافیان نزدیکش را از دست می دهد (گولن، گول، و...) چون نمی تواند نیازها و خواست آنها را نیز درک کند. (ویژگی نارسیستیکها). او چنان نمایشی و خودشیفته است که گاهی با بزرگتر از توان خودش جهت سیر کردن سلف گرسنه اش وارد چالش می شود (چالش با پوتین و اوباما) اما ناچارا با توصیه ی مشاورانش جهت کسب مجدد احساس ایمنی مجبور به عذر خواهی می شود. حرکات وی به هنگام راه رفتن اغواگرانه است و از همین طریق مخاطبین را مبهوت می کند از این رو همیشه بر لبه محبوبیت حرکت می کند.


اردوغان هیچ وقت خود را به هیچ حد و مرز قانونی پایبن  ندانسته است. همزمان نقش رئیس جمهور، نخست وزیر، وزیر خارجه، وزیر دفاع، فرمانده میدانی ارتش، مذاکره کننده و.... را ایفا نموده است. اردوغان اگرچه در واقع اداره کننده یک سیستم است اما در اساس شخصیتی ضد سیستم دارد. او به هیچ سیستمی پایبند نیست، اما هیچ حرکت خارج از سیستم ضد سیستم خودش را بر نمی تابد.اردوغان شخصیتی به شدت ایمپالسیو (تکانشی) دارد. حرکات وی در جلسات رسمی و واکنش های خارج از عرف دیپلماتیک (مانند ترک ناگهانی جلسه سخنرانی سران در جلسه مجمع اقتصاد جهانی داووس) این ویژگی وی را به شدت تایید می کنند. او بدون همفکری با حزب تصمیم می گیرد و آنها را وادار به تبعیت می کند. او یک شخصیت به شدت تمامیت خواه دارد و حاضر نیست به شخص اولی ترکیه بسنده کند. او رویای ریاست جهانی در سر دارد. هر قدرت دیگری را تهدیدی برای خود می داند. ستیز وی با گولن، گویل، اوجلان و دمیرتاش در داخل و درگیری اش با تمام چهره های سیاسی  جهان از رهبران ایران، سوریه، اسراییل، عراق و ... در منطقه گرفته تا رهبران اروپایی و امریکایی مانند مرکل، پوتین و اوباما  ... گواه این مسئله است که او هیچ قدرتی را برتر از خود در جهان بر نمی تابد. او از جایگاه قانونی خود بر علیه قانون استفاده می کند(سلب مصونیت نمایندگان قانونی، تلاش برای ریاستی کردن سیستم پارلمانی، دستگیری مخالفان و...) . به راحتی قانون شکنی می کند، کاری که آنتی سوشالها(ضد اجتماعها) می کنند. آنتی سوشالها وجدان و چیزی به نام احساس گناه ندارند. اردوغان در برابر آن همه ستمی که در حق کردها و سوریها روا داشته هیچ احساس گناهی ندارد. آنتی سوشالها در اولین برخوردها و آشنایی محدود بسیار محبوب هستند همچنانکه اردوغان در اوایل برای خیلی ها محبوب بود اما الان همه آنها را از دست داده است و آنها به صف منتقدانش پیوسته اند(مانند احزاب اسلامی در کشورهای مختلف و اسلامگرایان کرد که...) اما او برای یک ملت نارسیستیک که سلف گرسنه اش توسط اردوغان گرسنه تر می شود همچنان محبوب است.  هر کسی از وی محبوبتر باشد دشمن او است. حال دوست دیرینه اش یا دشمن دیرینه اش باشد تفاوتی نمی کند. اردوغان سیاست خاصی را دنبال نمی کند او به دنبال غلبه بر حقارت خویش است. او هذیان بزرگ منشی دارد. به کاخی که ساخته است و شیوه ی استقبال به سبک عثمانی ها از مهمانان نگاه کنید. به حرفهایی که به عبادی نخست وزیر عراق گفت" حد خودت را بدان" انگار یک ارباب با رعیتش صحبت می کند. اینها نشانه ی هذیان بزرگ منشی هستند.

نگاهی به نقش مخرب وی در عرصه جهانی از لیبی، مصر، سوریه تا عراق و افغانستان همه و همه گواهی ست بر توهمات خارج از حد و مرز وی که همه آنها ناشی از تلاش وی برای غلبه بر عقده حقارتش است. جهان بداند اردوغان هرگز قدرت را ترک نخواهد کرد چون بدور از اریکه ی قدرت او یک مرده است. تنفر وی از کردها به واسطه چالش آنها با ابرقدرتی وی و عدم کرنش در برابر وی است. این مقاومت کردها ممکن است او را دیوانه تر  کند در نتیجه به حذف فیزیکی آنها اقدام کند. به همین خاطر است که به دنبال احیای حکم اعدام در ترکیه است. اردوغان در دو صورت آرام می گیرد یا مرگ یا حاکمیت بر کره زمین. از آنجا که دومی غیر ممکن به نظر می رسد بنابراین باید منتظر بمانیم تا ببینیم که تا زمان مرگش چه جنایتهایی از وی سر خواهد زد.  فعلا شهروندان ترک متوهم، از توهمات سلطان دیوانه فکر می کنند ناخدای کشتی یک ابرمرد است از این رو آرام نشسته اند اما وقتی بفهمند ناخدا دیوانه است تلاش آنها برای نجات خود تلاطمی ایجاد می کند که هم سلطان را و هم آنها را غرق خواهد کرد.

 

دکتر هادی نقدی (دکترای روانشناسی مشاوره)

بازنشر این مطلب با ذکر منبع «فراتاب» بلامانع است

نظرات
آخرین اخبار