فراتاب-گروه بین الملل:جرابلس با حمله نظامی ترکیه به این منطقه از چنگ گروه تروریستی داعش خارج شد. بدون شک ناپدید شدن یک سرباز ترکیه ای در میانه  این ماجرا از اهمیت بسزایی برخوردار است اما باید گفت موفقیت در عملیات جرابلس و اینکه کشور عزیزمان ترکیه دیگر با داعش همسایه نیست بسیار خبر مسرت بخشی است.

هرچند همه می دانند پیش از این و در زمان نبود مرز مشترک اعضای وابسته به این گروه تروریستی به راحتی از مرزها عبور کرده و وارد ترکیه می شدند. با تمام این ها اتفاق مهمی برای ترکیه رخ داده است. در نهایت هرچیزی بهتر از همسایه بودن با داعش است.

از صحبت های رجب طیب اردوغان در خصوص این عملیات باید چنین برداشت کرد که این حمله نظامی تنها برای مقابله با داعش نبوده بلکه برای جلوگیری از ایجاد رابطه میان دو حزب پ.ک.ک (حزب کارگران کردستان) و پ.ی.د (حزب اتحاد دموکراتیک سوریه) صورت گرفته است.

این بار هم دولت ترکیه مشکل همیشگی کردها را رها نکرده و به بهانه داعش به خصومت خود با کردها ادامه داده است بنابراین مشکل همیشگی پا برجا است و باید گفت تا زمانی که سوریه و ترکیه مرز مشترک دارند و در این میان کردها و عرب ها آمد و شد می کنند صلح و آشتی برقرار نخواهد شد.

البته نکته ای وجود دارد که دولت ترکیه از یاد برده و یا تظاهر به فراموشی می کند این است که مرزبندی کشورهای این منطقه توسط غربی ها صورت گرفته است و جالب این جا است که روستاها و اقوام از هم جدا شده اند و بخشی از هر کدام در چند کشور وجود دارد اما این مرزهای زمینی نتوانسته خانواده ها را از هم جدا کند.

ممکن است خواهر و یا برادر هر کدام از ما در شمال سوریه حضور داشته باشد. چگونه می توان این حقیقت را از یاد برد. همان طور که همه ما می دانیم در شهرهای مرزی پیوندهای زناشویی بسیاری بسته می شود و کردهای این سو و آن سوی مرز با هم اختلافی ندارند اما این موضوع در خصوص دولت ترکیه صدق نمی کند و از یاد برده که یک هموطن ترکیه ای  همانقدر که شهروندی ترک است می تواند کرد و یا عرب باشد و حمله نظامی را گزینه نخست قرار داده است و از یک سرباز ترکیه ای می خواهد تا به برادر خود شلیک کند.

در سالهای اخیر دیده ایم که اداره کردن کشور ترکیه و سیاست خارجی بر اساس توهمات یک عده چه بر سر کشور آورده است. اگر سیاست خارجی بر اساس واقعیات و منطق باشد می توان امید داشت که اوضاع رو به بهبود برود. برای تحقق این امر دولتمردان ترکیه باید از میان ابرها پایین آمده و پا بر روی زمینه سفت بگذارند.

یکی از نخستین حقایقی که دولتمردان ترکیه باید بپذیرند این است که اختلافات سیاسی با حزب اتحاد دموکراتیک سوریه به معنای دشمن بودن 2 میلیون کرد ساکن در آن منطقه نیست و نخستین راه حل حمله نظامی و کشتار نیست. جایی که سیاست خارجه و میز مذاکره وجود دارد چه نیازی به حمله نظامی است؟!

تکرار می کنم: مردمی که در شمال سوریه زندگی می کنند غریبه نیستند، دشمن نیستند، خواهران و برادران ما هستند.

 منبع: روزنامه حریت

برگزدان به فارسی: زهره احدی اصل

بازنشر این مطلب با ذکر منبع «فراتاب» بلامانع است