وقتی زنان به جنگ داعش می روند | فراتاب
کد خبر: 3930
تاریخ انتشار: 5 شهریور 1395 - 14:47
مردیس تاکس
یادداشتی از روزنامه نیویورک تایمز

فراتاب - گروه ترجمه: دوماه قبل، دولت اسلامی به ایزدی ها (اقلیت کردی که در عراق و در اطراف کوه های سنجار زندگی می کنند)، حمله کردند. این گروه تروریستی  به روستاهای بی پناه حمله کردند، مردان را کشتند و هزاران زن و کودک را به اسارت برده و به عنوان برده ی جنسی می فروختند. ایزدی هایی که توانستند  بدون غذا، لباس کافی و حتی در برخی موارد بدون کفش به کوه ها پناه بردند. آنها به مدت چندین روز در کوه ها گرفتار بودندو در این شرایط  شرایط سخت  از اندکی حمایتهای  بین المللی برخوردار بودند. کسانی که در اصل قول داده بودند که از ایزدی ها حمایت کنند، در واقع پیشمرگه های حزب دموکرات کردستان عراق بودند که در لحظات حساس و سرنوشت ساز تحلیل رفتند. چریک های کرد سوریه و در نهایت ترکیه بودند که برای عبور بازماندگان ایزدی به محلی امن در منطقه ی خودمختار سوریه بنام روژاوا یک راه گشودند. بسیاری از این چریک ها زن بودند. زنانی که طی دهه های طولانی به عنوان اصل اساسی جنبش آزادی کردستان محسوب می شوند و معتقدند زنان نمی توانند منتظر بمانند تا دیگران از آنها دفاع کنند بلکه معتقدند که خودشان باید برای آزادی زنان دیگر که اسیر دولت اسلامی شده اند، مبارزه کنند. در جنگ روژ آوا علیه دولت اسلامی، نه تنها می توان زنان را در صفوف جنگ مشاهده نمود بلکه در رده های فرماندهی واحد های چریکی هم می توان شاهد حضور و فعالیت انان بود. برخی از زنان ایزدی بعد از نجات خود از کوه های سنجار، به عنوان مثال تصمیم گرفتند به صفوف نظامی بپیوندند. به طور مشابه در کردستان عراق، زنان ایزدی نجات یافته از بردگی جنسی برای خود گروه تشکیل داده اند.

در برخی مناطق دیگر نیز مصداق مبارزات زنان را یافت.  زنان چریک در مبارزات رهایی بخش ملی در سایر کشورها از چین گرفته تا ویتنام، کوبا، نیکاراگوئه، موزامبیک، آنگولا، ایران و سرزمین های فلسطینی مبارزه می کردند. جریان اصلی سازمان های فمنیستی جهانی در طول جنگ جهانی اول در جهت صلح و ازادی زنان تلاش می کردند.  رویکرد جنبش آزادی بخش کردی در حال حاضر بر دفاع از خودself-defence در هر دو عرصه ی اجتماعی و نظامی تاکید دارد. حضور چریک های زن در عرصه ی مبارزات نظامی نشان دهنده ی این امر است که رهبری زنان در همه ی حوزه های اجتماعی بسیار مهم است. در سیستم خودمختاری دموکراتیک روژاوا، امتیازات فراوانی برای مشارکت زنان در حکومت وجود دارد و نهادهای موجود هم توسط مردان و هم توسط زنان اداره می شوند.  کمیته ی زنان، اقتدار موثر و واقعی را در حل مشکلاتی همچون ازدواج اجباری و خشونت خانگی اعمال می کند.  د واقع زن جنگجو تلاش می کند تا در مقابل تصویر یک زن قربانی تجاوز که مایه ی شرم خانواده و جامعه محسوب می شود بایستد و این نگاه را تغییر دهد و به جای آن، تصویر قدرتمندی از خود ارائه دهد.

اندیشه های قدیمی و پدرسالارانه، تجاوز و برده داری جنسی را به عنوان یک استراتژی مهم در منازعات مربوط به نسل کشی قلمداد می کرده اند. که به معنای از بین بردن هویت دشمن است. مصداق بارزش به کار بردن تجاوز در بوسنی، جمهوری دموکراتیک کنگو( قبل از آن نیز در جنگ بین هند و بنگلادش) و نیز عراق و سوریه ی کنونی است.  البته لازم به ذکر است که زنانی همچون زنان ایزدی  را که در سطحی گسترده مورد تجاوز و خشونتهای جنسی وحشتناک قرار گرفتند را نمی توان براحتی با الگوهای قدیمی تجاوزات جنسی تطبیق داد. بخشی از این زنان، خود را قربانیانی می دانند که از وضعیتی که برایشان رخ داده، احساس شرمساری می کنند. بخشی از فرایند بازگشت این زنان به زندگی عادی و اعتبار دهی به انان باید از طریق به چالش کشیدن شرمساری ناشی از بازماندگان تجاوزات جنسی باشد. البته انتخاب گزینه ی مبارزه و سلاح تنها راه نیست و راههای دیگری نیز وجود دارد، اما این واقعیت که برخی از بازماندگان این حادثه در اردوگاههای کردستان عراق که هنوز هم بشدت مردسالار است، این مسیر را انتخاب کرده اند، نفوذ و قدرت چریک های زن کرد را نشان می دهد. در جولای سال گذشته شورای زنان توسط ایزدی ها تشکیل شد و تا انجا پیش رفت که اعلام کرد هدف ما نباید بازخرید زنان و کودکان ربوده شده توسط دولت اسلامی باشد بلکه هدف باید آزادی آن ها باشد و در عین حال ایجاد قوانین جدیدی که این زنان بتوانند از  خودشان دفاع کنند. که البته این کار اسانی نخواهد بود. دوسال بعد از دستگیری انها، هزاران نفر از زنان و کودکان ایزدی در اسارت باقی ماندند. بسیاری دیگر در  اردوگاه های پناهندگان در ترکیه، عراق و روژاوا بودند، در حالیکه عده ای در تلاش برای فرار به اروپا بودند، برخی از آنها در نیمه های راه در دریا غرق شدند. اما کانون مبارزه ی ایزدی ها در کوههای سنجار باقی ماند که سرزمین آبا و اجدادی بسیاری از افرادی است که  در حال حاضر، در اردوگاههای عراق به سر می برند.

یکی از موانع موجود بر سر راه آنها همان نیروهای کرد عراقی به رهبری مسعود بارزانی است که دوسال پیش آنها را به حال خود رها کرد و نیروهای پیشمرگه، پاسگاه های ایست بازرسی در عبور از مرز که منتهی می شد به روژاوا و قسمت های شمالی کوه های سنجار ایجاد کردند که در بسیاری از موارد،دسترسی به امکانات ضروری را مشکل  و یا گاهی غیر ممکن می ساخت. این امر در راستای همکاری با ترکیه برای محاصره ی کردهای روژاوا بود. در حال حاضر هرکدام از ما که شاهد گرفتاری های ایزد ها و زنان مبارز کرد با دولت اسلامی بودیم، نباید صرفا به تحسین آنان اکتفا کنیم، بلکه عملا باید کمک هایی در این راستا صورت پذیرد که نتیجه ی این کمک ها باید ازادی ایزدی ها باشد تا انان بتوانند بار دیگر با امید مشارکت کامل زنان و قربانیان خشونت جنسی دولت اسلامی به خانه هایشان بازگشته و دوباره از نو همه چیز را بسازند.

 

منبع: When Women Fight ISIS

برگردان به فارسی: راحله چترسفید

بازنشر این مطلب با ذکر منبع «فراتاب» بلامانع است

نظرات
آخرین اخبار