کارکردهای المپیک و نظام بین الملل | فراتاب
کد خبر: 3878
تاریخ انتشار: 1 شهریور 1395 - 23:51
فرزاد رمضانی بونش

فراتاب گروه بین الملل: المپیک جشنواره بزرگ ورزشی و فرهنگی است و با هیچ رخداد دیگری همسنگ و هموزن نیست و امکان بروز توانایی‌ها و هیجانات کنترل شده ورزشی را در مقیاسی جهانی به نمایش می‌گذارد. در این میان برخی به المپیک به عنوان یک «ابر رخداد» می نگرند که تنها دماسنجی چکیده دستاوردها و قابلیت‌های کشورها برای پرورش و مدیریت سرمایه‌های بدنی ورزشی نیست و  بی شک در کنار گره خوردن بیش از پیش ورزش با تکنولوژی، سرمایه اقتصادی و تبلیغات ابعاد اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و نمادین زیادی در آن می‌توان یافت. در همین راستا است که همه کشورها اصرار دارند که بهترین تصویر را از خود به نمایش گذارند.

در واقع کارکردهای المپیک برای کشورها دارای ابعاد گوناگونی است. از یک سو جدا از توان و پتانسیل نامزدهای میزبانی برای کسب آن  المپیک فضای رقابت ملت‌ها ، برانگیختن و ارتقای ارزش‌های میهن‌پرستانه و ناسیونالیستی و افزایش قدرت است و  گاه کشورهایی با شکاف ها و تنش‌های قومی، تاریخی، سیاسی و اجتماعی پیروزی در المپیک  را مرهمی برای این شکاف‌ها ، تقویت هویت ملی و فرصتی برای شادی شهروندان و ارضا غرور ملی می دانند. در این بین برخی کشورهای کوچک‌تر موفقیت در المپیک را راهی برای ملت‌سازی ، کسب پرستیژ سیاسی بالاتر و ترویج و ارتقای جایگاه اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و حتی گردشگری خود بهره می برند. چنانچه گاه کشوری از لحاظ صنعتی، اقتصادی و سیاسی با بحران‌های مختلف رو برو است ولی  در کارزارهای ورزش قدرتمند ظاهر می شود . در این حوزه  بی گمان گاه پادشاهی ها و جمهوری هایی نوخاسته چون بحرین نیز  با جمعیت کم رویاهای بزرگی را در سر می پرورانند.

 در بعد دیگری المپیک فرصتی برای بازنمایی قدرت‌ها هست و از دنیای واقعی ساختار قدرت و فاصله قابل توجه کشورهای پیشرفته در برابر سایر کشورها  بازنمایی از ساختار قدرت‌ها در عرصه جهانی است. چنانچه برخی قدرت های بزرگ در میدان سیاست بین‌الملل خود را «ابرقدرت» دانسته و بازیهای المپیک را زمین رقابت بر سر پرستیژ و جایگاه سیاسی در عرصه بین‌المللی و منطقه دانسته و انواع حمایت‌های مالی٬ امکانات رفاهی٬ تجهیزات پیش‌رفته٬ و.. را هزینه میکنند. چنانچه  9 کشور رتبه بالا در جدول المپیک ریو بیشتر اقتصاد، پوشش و قدرت نظامی و امنیتی بالایی دارند و در بین 20 کشور بالای جدول تنها مجارستان، کنیا، کوبا ، جامائیکا و کرواسی چندان جایگاه خوبی در عرصه قدرت منطقه ای و اقتصاد توسعه یافته ندارند. در واقع جدا از استثناهایی چون شبه قاره هند (با قدرت جمعیتی ،نظامی و اقتصادی گسترده ) و بیشتر کشورهایی با  قدرت نظامی و تولید ناخالص در جهان رتبه خوبی را به خود اختصاص داده‌ و مدال‌های بیشتری نیز بدست آورده  اند.

نظرات
آخرین اخبار