فراتاب - لیلا رشیدی: می خواهم از یکی از سنت های کیوی ها که برای بسیاری از ملل دیگر جالب توجه است برایتان بگویم. البته کیوی منظورم میوه کیوی و پرنده معروف نیوزیلند نیست! اینجا بیشتر از اینکه به واژه نیوزیلندی برخورد کنید واژه کیوی به گوشتان می خورد که همان معنی را دارد. همانطور که به استرالیایی ها «اوزی» می گویند در این قسمت دنیا نیوزیلندی ها هم کیوی نامیده می شوند.
خوب، یکی دیگر از آداب عجیب کیوی ها که در اولین روزهای ورود به نیوزیلند خیلی به چشمتان می آید دیدن تعدادی از مردم از هر گروه، نژاد، رده سنی، جنسیت و موقعیت اجتماعی است که در فروشگاه ها، زمین های بازی، ادارات، در وسایل نقلیه عمومی و مدارس در هوای گرم تابستان و سرد زمستان با پای برهنه در حال رفت و آمدند. در ابتدا برای بسیاری از ماها یک حرکت غیرمتمدنانه و غیر بهداشتی به چشم میاید. اما تا چشم به هم بزنید می بینید که بچه خودتان بعد از مدت کوتاهی انگار تحمل کفش پوشیدن را از دست می دهد! فوراً در هر محلی که فرصت پیدا کند کفش و جوراب را از پا درمیاورد و روی سخت ترین سطوح شروع به دویدن می کند! ممکن است چند روز و هفته های اول مقاومت کنید و با اصرار او را وادار به پوشیدن کفش و جوراب کنید اما بعد از مدتی می بینید که پافشاری فایده ندارد و با یک کودک کیوی طرفید. او را کفش پوشیده به مدرسه می فرستید و پابرهنه تحویل می گیرید!
البته ناگفته نماند زمین برای مائوری ها مقدس است بنابراین شما به سختی کسی را می بینید که روی زمین آب دهان بریزد یا شیشه و بطری شکسته روی زمین ببینید. معمولاً همه جا به طور قابل قبولی تمیز است. با اینکه شخصاً تجربه کمی از پابرهنه راه رفتن در پیاده رو داشتم اما باید بگویم حس آزادی و راحتی جالبی دارد. البته من ترجیح می دهم کفش بپوشم تا پابرهنه این طرف آنطرف بروم. با اینکه سالانه میلیونها نفر در جهان به دلیل استفاده نکردن از کفش دچار بیماری های مختلف می شوند اما فرضیه هایی هم وجود دارد که تماس مستقیم با زمین به دلیل جریان یافتن جریان های مثبت و منفی بدن انسان و زمین باعث راحتی می شود، برای ستون فقرات مفیدتر است، سم زدایی می کند، آنتی اکسیدان ها را افزایش می دهد و التهاب و گرگرفتگی را کاهش می دهد. همچنین شار هدایتی سلول های قرمز خون را زیاد می کند، هدایت پوست را بهبود می بخشد، ناهماهنگی در ضربان قلب و تنظیم گلوکز را بهبود می دهد، استرس را کم و ایمنی بدن را زیاد می کند، و اندوکرین و سیستم عصبی را تنظیم می کند. البته به شخصه دانشی از مطالبی که گفته شد ندارم ولی لیست جالب توجهی به نظر می آید. 
انگار پای کیوی ها ویژگی خاصی پیدا می کند که نه تنها روی سیمان نرم و چمن پابرهنه راه می روند بلکه روی آسفالت سخت و داغ خیابان کودکانی را می بینید که به راحتی و بی هیچ مشکلی برای مدت طولانی در حال رفت و آمدند. یادم می آید که یک روز با دوستان برای تفریح به یکی از سواحل شنی رفته بودیم و مجبور شدیم موقع برگشت برای اینکه شن و ماسه وارد کفشمان نشود کفش ها در بیاوریم و تا ماشین پیاده برویم. تنها بعد از چند قدم همگی سوزش وحشتناک را کف پای خودمان حس کرده و با عجله شروع به دویدن کرده یا مشغول کفش پوشیدن شدیم. وقتی دقت کردم دیدم دخترم از دور و درحالی که با پای برهنه روی شن ها ایستاده دارد به ما نگاه می کند و داد می زند "زود باشین بیاین. اینجا داغ نیست"و ما با دهان باز به خاصیت پای کیوی فکر می کردیم!
