فراتاب: در چند سال اخیر تورم را بیشتر از دورانهای قبل لمس میکنیم و تیر افزایش قیمتها دنیای موسیقی و از جمله قیمت سازها را نیز نشانه گرفته است، و این احتمال میرود که شاهد انحصاری شدن برخی از سازها در دست قشر مشخصی از جامعه باشیم.
بنابر متریال به کار رفته در سازها قیمت آنها با هم تفاوت دارد و در حال حاضر حتی ارزانترین سازها به عنوان مثال دف نیز در چند سال اخیر افزایش قیمت فاحشی داشته است.
مثلا ساز دف را در چند سال گذشته با ۴۰ هزار تومان میشد تهیه کرد در حالی که در چند ماه اخیر نرخ آن از هفتصد هزارتومان شروع شده و تا سه میلیون و پانصد هزار و حتی بیشتر افزایش قیمت داشته است و یا ساز پیانو را در چند سال گذشته با دومیلیون تومان میشد تهیه کرد، که همان پیانو در حال حاضر به سی تا چهل میلیون تومان رسیده که در برندهای معتبر جهانی تا پانصد میلیون تومان به فروش رفته است!
قیمت ساز تار هم از ۲ تا ۳ میلیون به سی میلیون هم رسیده و یا گیتاری که ۳۰۰ هزار تومان قیمت داشت به چهار میلیون و هفتصد هزار تومان رسیده است.
همچنین سازهایی با برندهای معتبر که دیگر تولید نمیشوند به قیمتهای نجومی رسیدهاند، مانند تار یحیی که به ۱ میلیارد تومان نیز رسیده است!
روند افزایش قیمتها دردسرهای زیادی را به همراه داشته است، چرا که با توجه به علاقه بسیاری از مردم به یادگیری موسیقی علاقهمندان زیادی به کلاسهای موسیقی روی آوردهاند اما توان خرید ساز خوب را ندارند و به خرید سازهایی با کیفیت پایین اکتفا میکنند که از استانداردهای لازم برخوردار نیستند. مغازههای ساز فروشی نیز مجبورند با توجه به وسع مالی مردم آن منطقه ساز بیاورند و در این میان برخی از سازها مانند پیانو که از سازهای دیگر گرانتر است تنها در دست قشر خاصی از جامعه قرار گرفته و بسیاری از علاقهمندان این ساز به فراگیری سازی دیگر روی میآورند که علاقهی کمتری به آن دارند. که این امر در جریان یادگیری هنرجو تاثیرات مخربی دارد.
در این میان شهریه کلاسهای موسیقی نیز افزایش پیدا کرده که باعث افت حضور علاقهمندان در آموزشگاه ها شده است.
به عنوان مثال در شهر کرمانشاه، شهریهها بین ۳۵۰ تا ۴۰۰هزارتومان متغیر است که در سالهای گذشته این شهریه حدود ماهی ۳۰ هزار تومان بود.
سازگرها نیز با مشکل مواجه شدهاند چرا که مواد اولیه به کار رفته در درست کردن ساز نیز بسیار گران شده و آنها مجبورند نرخ ساز را نسبت به گذشته چند برابر کنند.
اما با تمام سختیها هنوز بسیاری از هنرجویان هستند که در هزینههای دیگر زندگی صرفهجویی کرده که بتوانند در مسیر فراگیری موسیقی قدم بردارند. اما با این افزایش قیمتها آیا هنرجو میتواند سالیان متمادی به فراگیری ساز بپردازد؟ چرا که سازها نیز در گذر زمان دچار فرسایش میشوند و هنرجو باید ساز جدید در دست گیرد. آیا در این آشفته بازار گرانیها میتواند دوباره سازی را که بتواند انگشتهایش را بر روی آن برقص آورد تهیه کند؟
گزارش از سیدهدنیا شهیدی
بازنشر این مطلب با ذکر منبع «فراتاب» بلامانع است