ضرورت بکارگیری بیشتر از زبانهای بومی توسط سازمان ملل | فراتاب
کد خبر: 11142
تاریخ انتشار: 9 آذر 1398 - 13:35
متن سخنرانی د.حمیدحشمدار در مجمع اقلیت‌های سازمان ملل متحد در ژنو

 فراتاب: دوازدهمین اجلاس مجمع اقلیت های سازمان ملل متحد در ژنو سوئیس با محوریت حمایت از زبانهای بومی در جهان برگزار شد. دکتر حمید حشمدار مدیر عامل مرکز گفتمان صلح برای همه یکی از سخنرانان اصلی این اجلاس بود. متن کامل سخنرانی در ادامه خواهد آمد:

 

بالاترین معانی عشق و بزرگداشت تقدیم به شما باد

خانم ها و آقایان

در کشور من جمهوری اسلامی ایران، زبان رسمی و پرکاربردترین زبان زبان فارسی می باشد.

تنوع و تعدد زبانی در کشور ما بسیار زیاد می باشد. و همه این زبانها به شیوه های مختلف مورد حفاظت و پاسداشت قرار گرفته و یا در حال گرفتن هستند، در همین راستا اقدامات قابل توجهی نیز در حال اجرا است، از جمله آموزش زبان های کُردی و ترکی در دانشگاه و مدارس ایران و برنامه ریزی برای دیگر زبان ها و گویش های رایج در کشور، اما در عین حل در جهت برقراری مناسب و بهتر ارتباطات میان همه اعضای ملت ایران، زبان آموزش و یادگیری در مدارس و دانشگاه ها فارسی است.

من به عنوان یک استاد دانشگاه و فعال اجتماعی، با آموزش به زبان فارسی موافق هستم و یادگیری زبان های بومی را دوست دارم و در زمینه یادگیری زبان های بومی، فعالیت های بسیاری را انجام داده ام و معتقدم که هر زبانی فرهنگ خاص خود را در بر دارد و حفظ و صیانت از زبان های بومی برای ما امری ضروری است.

سه دلیل اصلی برای آموزش به زبان فارسی به عنوان اینکه این زبان زبان اکثریت در ایران و زبان اقلیت در سطح جهانی است وجود دارد:

دلیل اول: همانا زبان مشترک بین تمامی اقوام های ایرانی و زبان ارتباط شفاهی و کتنب فارسی است

دلیل دوم: زبان فارسی زبان فرهنگ و تمدن غنی است که بزرگان ادبیات همچون فردوسی و مولوی و .... بدان نگاشته اند.

دلیل سوم: برای اقلیت ها، تسلط بر زبان فارسی برای مشارکت در فعالیت های سیاسی و تصدی مناصب امری ضروری و واجب است.

از سوی دیگر وقتی می شنویم که تقریبا هر دو هفته یک زبان بومی از بین می رود و همراه آن فرهنگ و آئین های انسانی به تاریخ سپرده می شود، این نگرانی برای من پیش می آید که چگونه می توان زبان بومی را حفظ کرد. اولین چیزی که به ذهن می رسد خانواده است. تکلم به زبان مادری می بایست در خانواده مورد توجه و استفاده قرار گیرد. اما چطور خانواده به انجام این امر تشویق شوند؟ قطعا با ارزشمند شدن آن زبان! و این ارزشمند شدن وظیفه ی دولت ها و سازمان های بین المللی است. دولت ها باید در حفظ و آموزش زبان و ادبیات بومی تلاش کرده و متعمدا این تلاش را ادامه دهند. در ایران، دولت دو رشته ی زبان و ادبیات کردی در کردستان و ترکی در تبریز را راه اندازی کرده است و این فعالیت های قابل تقدیری است.  اما ما نیازمند افزایش این فعالیت ها و حمایت بیشتر از زبان های بومی مانند بلوچی، تاتی و ... هستیم.

اما سازمان های بین المللی در برنامه های خود همچنان زبان های محدود را به رسمیت می شناسد و لازم است در خصوص ارزشمند کردن زبان های دیگر، فعالیت و اقدام عملی بیشتری را سامان دهند. حقوق بشر یک حقوق بین المللی است نه یک حقوق ملی.

من پیشنهاد می کنم یکی از مصوبات و تصمیمات این نشست افزایش زبان های رسمی سازمان ملل با اولیت عمق تاریخی، تمدنی و جمعیتی باشد.

سخن آخر

گلایه مندی من از تعداد اندک زبان های به کار رفته در سازمان ملل متحد می باشد. اگر قرار باشد از زبان های بومی صیانت و نگهداری شود، بنده پیشنهاد می کنم که تعداد زبان های مورد استفاده در سازمان ملل و به ویژه مجمع امور اقلیت ها افزایش یابد تا سیاست صیانت از زبان هی محلی به صورت جامع و عالی نگاه داشته شود.

از توجه تان سپاسگزارم

پیروز و تندرست باشید.

 

بازنشر این مطلب با ذکر منبع «فراتاب» بلامانع است

 

نظرات
آخرین اخبار