فراتاب – گروه سیاسی: بی شک تمام عقلای عالم، چه در گذشته و چه در حال، بر این باورند که اصل و بنیان سیاست بر صلح و دوستی است، بر مذاکره‌ی توام با عزت و حفظ منافع ملی است. چه کسی در ایران موافق تسلیم و خواری و بردگی است؟ قطعا هیچ کس جز خائنین! چه کسی موافق جنگ افروزی و تحریک کشورهای دیگر است؟ هیچ کس جز افراطی‌ها!

همه‌ی عقلا موافق صلح و دوستی، مذاکره ی عزتمند و دفاع از تمامیت ارضی ایران هستند. در این ایام که مصادف بود با نشست سالیانه‌ی سازمان ملل متحد که خود برآمده از روزهای تلخ این کره‌ی خاکی است و همچنین روز جهانی صلح، باید بگوییم حرکت بسوی این مهم که امنیت پایدار را تضمین می کند، امروزه یک فضیلت است، نه صرفا ضرورت!

صلح جویی و صلح خواهی بی تردید غایت و قله ای ست که به راحتی دست یافتنی نیست. همواره رادیکال های جناح های سیاسی، مذاهب، ادیان و نحله های فرهنگی و اجتماعی، نان خود را آغشته به خون دیگران کرده و قوت موت آن دیگری را فرو می بلعند.

اکنون صلح طلبان با توجه به روش خود، یعنی عدم خشونت، چگونه می توانند رادیکال ها را به کناری زده و روال را بر اساس عقلانیت و منطق به پیش برند؟ یقینا اگر این مهم ترین سوال نباشد یکی از مهم ترین هاست و پاسخ به آن می‌تواند در تدوین و اجرای استراتژی و تاکتیک های مختلف در راستای نیل به اهداف و منافع ملی کمک شایانی کند.

به گمان من، با توجه به مشی صلح طلبانه و عدم بهره برداری از سلاح برای ایجاد گفتمان قدرت صلح جو، می بایست با افزایش سرمایه‌ی اجتماعی صلح طلبانه، رادیکال ها را در وضعیت محاسبه و یا تعدیل قرار داد. به این معنا که اگر فرد مسلحی وارد اتاق شود و افراد درون اتاق 10 نفر باشند او با شلیک یا تهدید به شلیک غلبه می کند. اما اگر 100 و یا 500 و یا 5000 و بیشتر باشند چه! یقینا محاسبه خواهد کرد و بصورت مکارانه و یا صادقانه همراه خواهد شد. (اگر دیوانه هم باشد و شلیک کند، به تعداد افراد حاضر نه گلوله دارد و نه توان غلبه) شاید اسلحه را فراموش نکند ولی به کناری خواهد گذاشت. پس به نظر می رسد راهکار امروز ما، تنها افزایش سرمایه اجتماعی با آگاه سازی از طریق آموزش است. امیدوارم همه ی ما اعم از رادیکال، صلح طلب، بی تفاوت همچون کارتون «پاکوچولو» نباشیم!

نویسنده: حمید حشمدار، دکترای علوم سیاسی و مدیر عامل مرکز گفتمان صلح برای همه

بازنشر این مطلب با ذکر منبع «فراتاب» بلامانع است