در کشوری که با داشتن کارخانه هایی نظیر «تویوتا»، «میتسوبیشی»، «سوزوکی» و ... یکی از بهترین خودروسازان جهان به شمار می رود و مردم دارای یکی از بالاترین درآمدهای سرانه و وضعیت مطلوب مالی هستند، شاهد هستیم بر خلاف فرهنگ دور دور در برخی خیابانهای تهران و به رخ کشیدن ماشین های لوکس خارجی، در کیوتو، توکیو و ... این دوچرخه ها و دوچرخه سواری است که به فرهنگ عمومی حمل و نقل در این کشور تبدیل شده است.
فراتاب - عاطفه باغی: ژاپن به خصوص شهری که من در آن زندگی می کنم –کیوتو- شهری است که زندگی در آن بدون دوچرخه کار راحتی نیست، دوچرخه بخشی از هویت این شهر است. همه چیز طوری ساخته و برنامه ریزی شده است که نداشتن دوچرخه را کار سختی می کند، فراموش نمی کنم که 6 ماه اول حضورم در این شهر به مقاومت در برابر فرهنگ جذاب تردد با دوچرخه گذشت ولی در نهایت یک دوچرخه دست دوم ولی سالم و روان تبدیل شد به وسیله ای به صرفه و پرتحرک برای ایاب و ذهابم.
برای من با پیشینه زندگی در تهران شلوغ و پر ترافیک که تخلف از قوانین رانندگی امری عادی و روزمره است و استفاده از دوچرخه در سطح شهر به ویژه برای یک غیر حرفه ای نوعی خودکشی محسوب می شود؛ دوچرخه سواری در خیابان های کیوتو و در کنار ماشین هایی که ملزمند فاصله ایمنی با دوچرخه سواران را رعایت کنن بسیار لذت بخش بوده است.
چند نکته مهم استفاده از این وسیله را در ژاپن بسیار راحت و بی درد سر کرده است که مهم ترین آن فرهنگ دوچرخه سواری است. برای مثال همه ژاپنی ها و غیرژاپنی های این شهر در هر سنی چه کودک و چه پیر نه تنها دوچرخه سوارند بلکه اکثرا بیش از یک دوچرخه دارند، در کیوتو می توان به راحتی و بدون استرس زیر گرفته شدن توسط یک راننده خاطی در خیابان دوچرخه برانید، اکثر خط کشی های عابر پیاده به دو بخش خط کشی عبور دوچرخه و عابر تقسیم می شود، در برخی از خیابان ها این امر در مورد معابر هم صادق است یعنی تقسیم پیاده رو به دو بخش.
بر خلاف فرهنگ دور دور در برخی خیابانهای تهران و به رخ کشیدن ماشین های لوکس خارجی، در کیوتو، توکیو و ... این دوچرخه ها و دوچرخه سواری است که به فرهنگ عمومی حمل و نقل در این کشور تبدیل شده است.
همه خیابان ها، مراکز خرید، مدارس و دانشگاه ها مجهز به پارکینگ های ویژه دوچرخه هستند، دانشگاهی که من در آن حضور دارم با توجه به وسعت زیاد ده ها پارکینگ دوچرخه دارد و اکثر اساتید نیز با وجود در دسترس بودن پارکینگ ماشین در دانشگاه رفت و آمد با دوچرخه یا مترو را ترجیح می دهند .
اما پارکینگ ماشین در دانشگاه برای اساتید هم قانون جالبی دارد که به نوعی مشوق تحرک بیشتر است، چرا که فقط اساتیدی مجوز پارکینگ دریافت می کنند که منزل آن ها از یک حد مشخصی دورتر باشد، برای مثال استاد راهنمای من که سمت بالایی هم در دانشگاه دارد به علت فاصله 20 دقیقه ای –پیاده- منزل تا دانشگاه مجوز پارک ماشین ندارد و هر روز این مسیر را پیاده و یا با دوچرخه طی می کند.
در کیوتو علاوه بر تعداد بالای فروشگاه های دوچرخه نو و درست دوم، توریست ها هم به راحتی می توانند از فروشگاه های اجاره دوچرخه برای چند ساعت تا چند روز دوچرخه کرایه کنند.
به طور کلی زندگی سالم بخشی از فرهنگ ژاپنی است که البته تحرک بالا بخش مهم آن است، در این بین دوچرخه سواری تحرکی لذت بخش است، به ویژه در روزهای بهاری و در امتداد شکوفه های ساکورا، این لذت زمانی به اوج می رسد که در حین راندن دوچرخه و با وساطت نسیم بهاری شکوفه های سفید گیلاس گونه ات را به آرامی نوازش کنند.
گزارش تصویری مرتبط (برای دیدن عکسها در اندازه بزرگ روی آنها کلیک کنید)
