نظم جهانی پایدار پدیده نادری است. هنگامی که نظمی به وجود می­آید، به دنبال آشوب بزرگی است که باعث ایجاد شرایط و میل به نظمی جدید می­شود. این مسئله به توزیع پایدار قدرت و پذیرش وسیع قوانینی نیاز دارد که بر روابط بین­المللی حاکم است.

شهروندان ونزوئلایی به بازیچه دست قدرت های جهانی مبدل گشته اند. آن ها به حل و فصل فوری بحران نیاز مبرم دارند.

دو دسته تحلیل درباره وضعیت بحرانی ونزوئلا رسانه ها و شبکه های اجتماعی فارسی زبان را فراگرفته که به نظر می رسد بیش از بازتاب واقعیات این کشور بازنمایاننده تمنیات ایدئولوژی های چپ گرایانه و راست گرایانه و لیبرال و سوسیالیستی است.

بالاخره بعد از چند ماه کشمکش بر سر خروج ایالات متحده از پیمان کنترل تسلیحاتی تسلیحات میان برد موسوم به INF به دلیل آن چه تخطی روسیه از این پیمان خوانده شد دولت ترامپ از این پیمان خارج شد . در این نوشتار به بررسی این موضوع می پردازیم.

نگاهی به شکل گیری ساختار نظام بین الملل پس از جنگ سرد ،ضعف سایر قدرت های بزرگ در مخالفت با تصمیمات آمریکا و نقش ایران در وضعیت جدید.

اگر توافقی میان مفسران مختلف سیاست آمریکا وجود داشته باشد، این است که دونالد ترامپ تهدیدی ویژه برای نظم مبتنی بر رهبری ایالات متحده است که ظاهرا از سال 1945 به اجرا گذاشته شده است.

پیشنهاد قانونی کردن تولید افیون می تواند به کارتل های مواد ضربه وارد کند، به شرطی که کشاورزان بخشی از این روند باشند.

در انتخابات میان­دوره­ای آمریکا موضوع سیاست خارجی کمتر مورد توجه قرار گرفت. اما به نظر می ­رسد «دونالد ترامپ»، رییس جمهور ایالات متحده که در شرایط دشواری قرار گرفته تلاش می­ کند تا از مشکلات خارجی برای تضعیف محبوبیت دموکرات ها استفاده کند.

اگرچه انترناسیونالیسم دست کم پس از انقلاب کبیر فرانسه برآیند چپ گرایی است، اما امروزه در جناح پوپولیست دست راستی و جنبش ملی گرایی مدرن نیز نقشی پارادوکسیکال ایفا می کند.

دور جدید تحریم های آمریکا علیه ایران در حالی آغاز شده که در تاریخ چهل ساله روابط چالشی دو کشور تحریم ها به نتایج مورد نظر دست نیافته است.

در حالی فردا انتخابات میاندوره ای کنگره آمریکا برگزار می شود که اشتیاق زاید الوصفی طرفداران دو حزب بزرگ این کشور را برای به مشارکت بیشتر فرا می خواند.

بسیاری از ناظران برآنند که موج پوپولیسم دست راستی که آمریکا و بخش گسترده ای از اروپا را فرا گرفته رو به سوی آمریکای لاتین نهاده است. با این وجود اگرچه نگرانی های آنها از برخی منظرها درست و به جاست، اما میان آمریکای لاتین – حتی برزیل با اروپا و آمریکا تفاو